نماز؛ نیاز آدمی

 بسم الله الّرحمن الرّحیم

 نماز، نیاز آدمی است. ما گرفتاران تخته بند زندگی مادّی، به دریچه‌ای که هوای پاک آزادی را از عالم معنا به ما  برساند و دل را از آلودگی و بی خبری برهاند نیازمندیم. بدون این پنجره‌ روشنی و طراوت، نهاد آدمی، درخشندگی گوهر خویش را از دست می‌دهد و دل، رنگ و بو و سرشت گِل می‌گیرد.

همّت خویش را بر آن بگمارید که نماز را به درستی بشناسانید. این از هر بخشنامه و دستور و فرمانی کارسازتر است. دلها با جویائی معنویت سرشته شده‌اند، شما این راه راست، این داروی معجزه گر، و این پنجره‌ دلگشا را به آنان نشان دهید. این است آنچه نماز را همگانی و آن را با حال و حضور و شور و شیدائی همراه می‌سازد و این  سخنان والا را معنی می کند، که:

  الصلاه معراج المؤمن – نماز اوجگیری مؤمن است.

  الصلاه خیر موضوع، من شاء استقلّ و من شاء استکثر

 نماز بهترین نهاده‌ی دین است، هر که خواهد کم و هر که خواهد بیش، بهره از آن می‌گیرد.

 و برای این کار بزرگ، ناگزیر باید هم خِرد و هم هنر و هم انگیزه به کار گرفته شود."

 پانوشت: 

جملاتی را که خواندید بخشی از پیام مقام عظمای ولایت به شانزدهمین اجلاس سراسری نماز بود که در اراک  برگزار شد. همه پیام، نکات آموزنده زیاد داشت ولی اگر به جمله آخری که در این جا ذکر شد، کمی بیشتر توجه کنید به دیدگاه والای رهبری در مورد امور تبلیغی دین می رسید . ایشان به کار بردن وسایل سالم مثل هنر را برای تبلیغ نماز را نه تنها صحیح بلکه لازم می دانند خدا به ما هم توفیق بده از مبلغین نماز باشیم. ان شاالله

  یاعلیالتماسدعا

عدالت اجتماعی در قرآن

                     هُوَ العادِلُ

آیه‌های فراوانی در قرآن، به مصادیق مختلف عدل اجتماعی اشاره دارند که در این‌جا بعضی از آن‌ها را یادآوری می‌کنیم.

خداوند در آیه‌ای می‌فرماید:

"إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ؛ خداوند بر عدل و احسان فرمان می‌دهد". (نحل، 90)

در آیه‌ای دیگر می‌فرماید:

"إِنَّ اللّهَ یَأْمُرُکُمْ أَن تُؤدُّواْ الأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَإِذَا حَکَمْتُم بَیْنَ النَّاسِ أَن تَحْکُمُواْ بِالْعَدْلِ؛ خداوند به شما فرمان می‌دهد که امانت را به صاحبش بازدهید و هرگاه میان مردم داوری کردید، به عدل و داد داوری کنید". (نساء، 58)

در آیه دیگری به پیغمبرش می‌فرماید:

"وَ قُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن کِتَابٍ وَأُمِرْتُ لأَعْدِلَ بَیْنَکُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ؛ و (ای پیغمبر، به ایشان) بگو: به هر کتابی که خدا نازل کرده، ایمان آوردم و مأمورم که میان شما عدالت برقرار کنم. خدا پروردگار من و پروردگار شماست". (شوری، 15)

و در آیه‌ای دیگر می‌فرماید:

"وَ لاَیَجْرِمَنَّکُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى؛ دشمنی با گروهی، شما را به گناه و جرم نکشاند که بی‌عدالتی کنید. عدالت پیشه کنید که به تقوا نزدیک‌تر است". (مائده، 8)

در آیه‌ای دیگر می‌فرماید:

"وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى؛ هنگامی که سخن می‌گویید، عدالت را رعایت کنید، هرچند که درباره خویشان و نزدیکانتان باشد". (انعام، 152)

و درباره رعایت عدالت در میان همسران می‌فرماید:

"فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً؛ پس هرگاه نگران هستید که میان همسران به عدالت رفتار نکنید، تنها یک همسر بگیرید". (نساء، 3)

درباره دَین، و ضبط و ثبت و محکم‌کاری در آن می‌فرماید:

"إِذَا تَدَایَنتُم بِدَیْنٍ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَاکْتُبُوهُ وَلْیَکْتُب بَّیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ... فَإن کَانَ الَّذِی عَلَیْهِ الْحَقُّ سَفِیهًا أَوْ ضَعِیفًا أَوْ لاَ یَسْتَطِیعُ أَن یُمِلَّ هُوَ فَلْیُمْلِلْ وَلِیُّهُ بِالْعَدْلِ...؛ِ هرگاه (از کسی چیزی را) برای مدت معیّنی قرض گرفتید، پس آن را (در سندی) بنویسید و باید نویسنده‌ای در میان شما، (سند) آن را از روی عدالت بنویسد... پس هرگاه آن کس که دَین بر ذمه اوست، نادان یا ناتوان باشد یا نتواند (مضمون سند را برای نوشتـــن) تنظــیم و تبیین کند، باید سرپرست او با رعایت عدالت، آن را تنظیم کند... ". (بقره، 282)

پانوشت :

مقام ابوطالب(ع)

سلام! 26 رجب سالروز وفات ابوطالب بزرگترین حامی پیامبر در سال های غربت و تنهایی است.یک کمی فرارسیدن این مناسبت رو دیر متوجه شدم و به همین خاطر نشد که این مطلب رو به موقع بذارم ولی خب عیب نداره! هر وقت ماهی رو از اب بگیری تازه اس!!!

از نسب و والدین ابوطالب نمی خواهم چیزی بنویسم چون هم طول می کشه و هم این چیزایی که می خوام بگم (شاید) مهم تر از فتوکپی شناسنامه حضرت ابوطالب باشه! فقط یادآوری کنم که ابوطالب منصب رفادت و سقایت (مهمانداری و آبرسانی حاجیان) را از پدر به ارث برده بود، ولی به دلیل تنگدستی، این منصب را در عوض بدهی‌ای که به عباس ین عبدالمطلب داشت، به او واگذار کرد.
محمد صلی الله علیه و آله و سلم که به توصیه ابوطالب با حضرت خدیجه (سلام الله علیها) ازدواج کرده و از توانایی مالی برخوردار بود، در سال قحطی، برای کاستن از بار عموی خود، یکی از پسران او، علی علیه السلام، را در خانه خود پذیرفت و به تربیتش همت گماشت.

بر اساس وصیت عبدالمطلب، کفالت محمد صلی الله علیه و آله وسلم بعد از فوت او بر عهده ابوطالب داشت و پس از فوت عبدالمطلب، محمد در هشت سالگی به خانه ابوطالب رفتند.

ابوطالب مردی سخاوتمند، تنگدست، اما بلند طبع بود. وی مردی سخنور و شاعر بود.ابوطالب بارها با اشعار خود از رسول خدا(ص) دفاع و حمایت ‌کرد. از آن جمله، این شعر را در ماجرای پیمان قریشیان سرود:

والله لن یصلوا الیک بجمعهم ***حتی اوسد فی التراب دفینا
به خدا سوگند، قریش هرگز به تو دست نخواهد یافت، مگر آن روز که من به خاک سپرده شوم

فاصدع بامرک ما علیک غضاخته *** و ابشر بزاک و مر منک عیونا
مأموریت خود را آشکار کن که هیچ کوتاهی در تو نیست. به آنچه چشم ها از آن روشنی یافته بشارت ده

ودعوتنی و علمت انک ناصحی *** و لقد دعوت (صدقت) و کنت ثم امینا
تو مرا خواندی و من دانستم که خیرخواه منی و راست گفتی، در دعوتت رعایت امانت را کردی

ولقد علمت بان دین محمد*** من خیر ادیان البریه دینا
من دانستم که دین محمد برترین ادیان است

محمد صلی الله علیه و آله وسلم اندکی پس از ارتحال ابوطالب، وارد خانه او شد. ابوطالب را در پارچه‌ای پیچیده بودند. رسول خدا (ص) با عمویش این‌گونه سخن گفت:« ای عمو، مرا که یتیم بودم سرپرستی کردی، در کوچکی پرورشم دادی و در بزرگی یاریم کردی. خداوند از جانب من به تو پاداش خیر دهد.» آن گاه به علی علیه السّلام فرمان داد که پدرش را غسل دهد. (*)

امام صادق(ع) نیز به تمجید حضرت ابوطالب پرداخته اند و از زبان پدران خود این شخصیت بزرگ را تکریم فرموده اند:
روزی امیر المومنین علی (علیه السّلام)در میان مردم نشسته بود که مردی برخاست و به او چنین گفت:« ای امیرالمؤمنین، چگونه است که تو با این مقام و منزلتی که خدا به تو داده است، پدرت در دوزخ است و عذاب می‌کشد؟»(استغفرالله!)
امام به او فرمود:« ساکت باش، خداوند دهانت را بشکند! سوگند به خدایی که محمّد(ص) را به پیامبری برانگیخت، اگر پدرم برای تمام گناهکاران روی زمین شفاعت کند، خداوند می‌پذیرد.پدر من در دوزخ باشد در حالیکه پسرش تقسیم کننده‌ی بهشت و جهنّم است؟! سوگند به خدایی که محمّد(ص) را به حق به پیامبری برانگیخت، در روز قیامت، نور پدر من، همه‌ی نورها را خاموش می کند، جز پنج نور: نور محمد صلی الله علیه و آله، من، حسن(ع) و حسین(ع)، و 9 فرزند حسین(ع). نور پدرم از نور ماست، از همان نوری که خداوند پیش از دو هزار سال از خلقت آدم آن نور را آفرید.»(**)

حضرت امام جعفر صادق(ع) در حدیث دیگری می فرمایند:« داستان ایمان ابوطالب مانند ماجرای ایمان اصحاب کهف بود که ایمان خویش را مخفی داشتند، ولی شکر خداوند را آشکار ساختند؛ خداوند نیز به آنان دو بار پاداش عنایت کرد.» (***)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

پاورقی

*. بحارالانوار، ج35، ص 68 و حدیث 1 ------ امالی صدوق

**. بحارالانوار، ج 35، ص 69 و حدیث 3 ------ احتجاج

***. بحارالانوار، ج 35، ص 72 و حدیث 7 ------ امالی صدوق

بعثت و عدالت

آن روز که در غار حرا ندا بر پیامبر(ص)آمد که بخوان ؛ رسالت نبوی با پیام خروج انسان از ظلمات و حرکت به سوی نور اغاز شد .

بعثت پیامبر اکرم (ص)سرآغاز راهی شد تا انسان از شرک ؛ بی عدالتی ؛ تبعیض ؛ جهل و فساد بیرون آمده و به سوی توحید ؛ معنویت ؛ عدالت و کرامت حرکت کند.

مبعث نبوی با نهضت معنوی شروع شد و انقلابی در عالم بشری ایجاد کرد که هنوز دامنه آن ادامه دارد .این تحول روحی ؛ مردم مادی بت پرست را

 به مبدا آفرینش راهنمایی کرد و از کردار زشت برحذر ساخت و به نیکویی دعوت نمود . پیامبر (ص) پیروان خود را به این منقبت ستود که شمابهترین امت من هستید و می توانید دنیای بشریت را با اجرای قانون متین قرآن به سعادت مطلوب برسانید .

رسول خدا (ص) در روز 27رجب در مکه مکرمه دعوت به خدا را آغاز کرد و سالها بعد در مدینه حکومت اسلامی را تشکیل داد . حضرت محمد(ص)دین مبین اسلام را به مردمی عرضه کرد که جملگی در آتش جهل می سوختند و دعوت او چنان دلنشین بود که به سرعت دیوارهای جهل و خرافات را فرو ریخت و مردم موج موج به

 اسلام گرویدند .

رسول خدا در مدینه منشور حکومتی اسلام را پایه ریزی و همه مردم را در اداره حکومت شریک کرد .

حضرت محمد (ص) سالها به صورت پنهانی مردم مکه را به سوی خدا دعوت کرد و آن زمان ندا آمد که دعوت آشکار کن ؛ دشمنان چنان عرصه را بر او تنگ کردند که به دستور خدا هجرت آغاز کرد . پیامبر گرامی اسلام پس از 13سال توقف در مکه در اثر فشار  و اذیت و آزار قریش از طرف خداوند مامورشد  به مدینه هجرت  کند ؛

 هجرت پیامبر و مسلمانان به مدینه ؛ فصل تازه ای در زندگی پیغمبر اکرم (ص)و اسلام گشود ؛ همچون کسی که از محیط آلوده و خفقان آور به هوای آزاد و سالم پناه برد .هجرت پیامبر (ص)و مسلمانان از مکه به مدینه برای پی ریزی زندگی اجتماعی اسلام ؛ نخستین گام بلند در پیروزی و گسترش اسلام و جهانی شدن آن بود.

                          *******************************************************

بی ربط :

سلام به مناسبت ایام عید پر برکت مبعث‍ ، مسابقات دوچرخه سواری در پیست بوستان بهاره با نام " توربعثت" برگزار شد که با برگزاری چند دور مسابقه و رقابت تنگاتنگ بین شرکت کنندگان نفرات زیر به عنوان نفرات برتر معرفی می شوند :

1. محمد هادی الهی منش 2. عرفان قدرتی  و  1. میثم امامی ( ایشان در رده سنی پایین تر بر سکوی اول ایستادند)

برای همه شرکت کنندگان آرزوی موفقیت و سلامتی داریم. اعضای محل منتظر مسابقات بعدی باشند

یاعلی التماس دعا

حجاب و زن (قسمت دوّم)

سلام . در زیر مطلبی رو در مورد حجاب و علّت حجاب (حتما)می خونیم (!). این مطالب از کتاب مسئله حجاب شهید مطهری اقتباس شده است . پیشنهاد می کنم حتما اون کتاب رو بخونید . جالب است که استاد مطهری در این کتاب بسیار کم اتفاق افتاده است که از نظر ائمه استفاده کند و در اکثر موارداز حرف های خود شخصیت های غربی، لزوم حجاب رو اثبات کرده و در انتها نظر اسلام در مورد فلسفه حجاب رو گفته است. فعلا مطلب زیر رو بخونید:

حیا و عفاف تدبیری است که خود زن با یک نوع الهام برای گرانبها کردن خود و حفظ موقعیت خود در برابر مرد به کار برده است. وقتی زن مقام و موقعیت خود را در برابر مرد یافت و فهمید که مرد مظهر عشق و دنبال کننده عشق است و زن مظهر معشوقیّت و مطلوبیّت است ، برای تصاحب مرد به زیور آلات و خود آرایی روی آورد . دور نگه داشتن خود از دسترس مرد چاره دیگری بود که برای تصاحب مرد به کار برد.

مولوی عارف نازک اندیش خودمان به زیبایی این مطلب را در شعری مطلب می کند و بعد مثالی می آورد که :

مرد مانند آب است و زن همچون آتش است . اگر بین آب و آتش فاصله ای نباشد آب به سادگی آتش را خاموش خواهد کرد ولی اگر چیزی مثل "دیگ"فاصله ای بین آب و آتش ایجاد کند آن وقت است که آتش تاثیر خود را به خوبی خواهد گذاشت و آب را به جوشش می اندازد.

آب غالب شد بر آتش از لهیب                             ز آتش او جوشد چو باشد در "حجیب"

چونکه دیگی حائل آمد آن دو را                            نیست کرد آن را ، کردش هوا

مرد ، بر خلاف آنچه در ابتدا تصور می شود، در عمق روح خود از ابتذال زن و از تسلیم و رایگانی او متنفر است . مرد همیشه عزت و بی اعتنایی زن در مورد خود را ستوده است(*). نظامی گنجوی یکی دیگر از شاعران توانا و صاحب دل ایران به زیبایی این مطلب را به شعر ترجمه کرده است :

چه خوش نازی است ناز خوبرویان                      ز دیده رانده را از دیده جویان

در پایان مطلبی بسیار جالب و عجیب را از یکی از مجلات زنانه غربی متذکر می شوم :

زنان شرقی تا چند سال پیش به خاطر حجاب و نقاب و روبندی که به کار می بردند خود به خود جذّاب می نمودند و همین مساله، جاذبه نیرومندی بدان ها می داد. امّا به تدریج با تلاشی که زنان این کشورها برای برابری با زنان غربی از خود نشان دادند حجاب و پوششی که دیروز بر زن شرقی کشیده شده بود از میان رفت و همراه آن جاذبه جنسی او هم کاسته شد.

امروز یکی از خلاهایی که در جهان غرب به وجود آمده است خلا عشق و شور و احساسات است . به گفته خود دانشمندان غربی، اوّلین قربانی آزادی و بی بندوباری ، عشق است.

پاورقی:

* -  همه حرفهای شهید مطهری درسته ولی این جمله اش رو بدجوری قبول دارم. خدایی اش راست می گه!

شیعیان! غیرتی شوید

سلام مطلب زیر را بخوانید!


کلمات کلیدی :

شیعیان!غیرتی شوید

این الطالب بدم المقتول بکربلا

صدور فتاوایی از سوی جمعی از مفتی‌های وهابی عربستان‌سعودی و کویت مبنی بر وجوب انهدام حرم امام حسین(ع)، حضرت عباس(ع) و حضرت زینب(ع)، خشم مسلمانان جهان را برانگیخته است.

به نقل از گزارش خبرگزاری فارس، دانشجویان وهابی با تشکیل کمیته‌های داوطلبانه در حال راه‌اندازی پایگاه‌های اینترنتی، دوره‌های تابستانه و جذب نیرو از کشورهای حاشیه خلیج فارس و دیگر کشورهای عربی هستند تا بدین‌وسیله حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت ابوالفضل العباس(ع) را مانند حرم عسکریین(ع) به‌عنوان اهداف آینده "موحدان مجاهد" ویران کنند(نعوذ بالله.(

در طرفی دیگر، صدها تن از شیعیان عراقی مقیم لندن، دیروز در تجمعی در برابر سفارت عربستان سعودی در لندن، با سر دادن شعارهای "لا اله الا الله، وهابی عدوالله"، بن لادن و بن جبرین، قاتل با پوشش دین" و "اسلام از شما علمای کفیری و لشگریان شیطان رجیم بیزار است" خشم خود را از صدور فتاوای مفتی‌های وهابی علیه مراقد ائمه اطهار(ع) اعلام کردند.

این افراد تأکید کردند" شنبه هفته آینده، با حضور هزاران تن از مسلمانان، تظاهراتی عظیم‌تر و گسترده‌تر در مقابل سفارت عربستان سعودی در لندن، واشنگتن، اسلو، آمستردام و دیگر پایتخت‌های جهان برگزار خواهد شد تا بدین‌وسیله ضمن محکومیت صدور چنین فتاوایی، از حکومت عربستان و شخص "ملک عبدالله بن عبدالعزیز" خواسته شود تا مخالفت آشکار خود را با این فتاوا اعلام کرده و صادرکنندگان آن را به بازپس‌گیری فتاوای خود و بازگرداندن مقلدان تروریست خود از عراق مجبور کند

البته با شدت گرفتن این بی شرمی ها از سوی مفتی های بی دین وهابی ، دولت عراق تدابیر امنیتی بیشتری را برای حفاظت از این اماکن مقدسه  اندیشیه است.

حکیم، مشاورسیاسی رئیس مجلس اعلای عراق  در خصوص تدابیر دولت عراق برای تأمین امنیت کربلا و نجف گفت:‌ دولت عراق تدابیر ویژه‌ای برای حفاظت از حرم مقدس ائمه انجام داده است. نیروهای امنیتی و پلیس شهرهای کربلا، نجف و کاظمین به سلاح‌های مدرن تجهیز شده‌اند، نیروها افزایش پیدا کرده و مردم از این امکان مقدس نیز پشتیبانی می‌کنند تا آسیبی به کاظمین، کربلا و نجف وارد نشود.

در سالی که به نام انسجام اسلامی نام گذاری شده است زشتی این حرکت ها دو چندان می شود. شاید بهترین کاری که می توان انجام داد این باشد که با عقاید انحرافی این بی دین ها آشنا شد و بسیار خوب و مستند جواب شبهات آن ها را فراگرفت.

 پس شیعیان ! غیرتی شوید! باز هم کمر همت برای نابودی دشمنان خود ببندید . ولی این بار اسلحه در دست نگیرید بلکه کتاب دست بگیرید و با غیرت و همْت، بخوانید و بفهمید که ، چرا عقیده تان برتر است؟ چرا عبور قرن ها نتوانسته اند غبار کهنگی بر آرمان ها و باورهایتان بنشانند؟ چرا هنوز هم که هنوز است پشت کاخ نشین های جهان از اسم شما به لرزه می افتد چرا ...؟؟؟

بخوانید، بفهمید و جواب این یاوه گویان وهابی را بدهید و با خود زمزمه کنید:

این مبید العتاه و المرده

کجاست آن که متکبران عالم را هلاک ونابود کند

ناسزا ، بگم یا نه؟!!

سلام شاید خیلی ها ندونن که ناسزا (همون فحش خودمون) چقدر بده! بعضی ها هم که البته دور از جون شما همین جور فحش می دهند.
 حالا هم شما که اصلا ناسزا نمی گویید و هم آنان که فحش می دهند(اگه حوصله داشته باشن!) مطلب زیر را بخوانید و ببینید واقعا منصفانه است که ناسزا بگوییم؟ منتظر نظرات شما می مانم!

 آورده اند که در جنگ صفین یاران امام علی(ع) شروع به دشنام به یاران معاویه کردند. امام علی(ع) که شنید، به یارانش فرمود: «:  إنی أکره لکم أن تکونوا سبابین؛ من دوست ندارم، شما از دشنام دهندگان باشید.»(بحار الأنوار - العلامة المجلسی ج 23   ص 561) و نیز آورده اند که در جنگ جمل فرمود: «  سئل علی علیه السلام عن أهل الجمل أمشرکون هم ؟

ال : من الشرک فروا . قالوا : فمنافقون هم ؟ قال : إن المنافقین لا یذکرون الله إلا قلیلا . قالوا : فما هم

؟ إخواننا بغوا علینا؛ آنان را مشرک یا منافق ننامید. آنان برادران ما هستند که بر ما جفا کردند.»(جواهر المطالب فی مناقب الإمام علی (ع) - ابن الدمشقی ج 2   ص 27 ).
من این سیره و سخن امام علی(ع) را به همه دوستان توصیه می کنم. ای دوستان! اگر حتی همدیگر را آن قدر بد می دانید که به یاران امام علی(ع) و دشمنان آن امام تشبیه می کنید، بیایید سیره و سخن ایشان را الگوی خود قرار دهید و به همدیگر بد و بیراه نگویید. نگویید:‏ تو ... ! بیایید به دور از عصبانیت اگر سخن حقی دارید، طبق موازین شرعی بیان کنید و بعد هم با سلام و صلوات و دعا تمام کنید. به گونه ای سخن نگویید که از یکدیگر کینه به دل بگیرید. ما همه برادر دینی هم هستیم. ما همه مسلمانیم و تمام همّ و غم ما اطاعت از خدا و اهل بیت(ع) است. به تعبیر قرآن،  لا تَنابَزُوا بِاْلأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ وَ مَنْ لَمْ

یَتُبْ فَأُولئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ؛  با نام های زشت همدیگر را نخوانید! چه بد است، افراد مؤمن همدیگر را به نام های زشت بخوانند.

هر که از این کار توبه نکند، ستمکار است(حجرات/11)
دوستان! راه شرعی و اسلامی همین است. درست است که به شما ناسزا می گویند و شما ممکن است زود از کوره به در روید؛ اما چاره ای جز خشم فرو خوردن و حلم ورزیدن نیست. اگر یک طرف رعایت ادب و احترام نکرد، دلیل نمی شود که طرف دیگر هم رعایت ادب و احترام نکند. خدای تعالی در سوره فصّلت می فرماید:  وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی هِیَ

أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ ( 34) وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ الَّذینَ صَبَرُوا وَ ما یُلَقَّاها إِلاَّ ذُو حَظٍّ عَظیمٍ (35) وَ إِمَّا

یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (36)؛

نیکی با بدی همسان نیست. با آن روشی که نیک تر است، بدی را دفع کن تا کسی که میان تو و او دشمنی است، چنان شود که گویا دوستی صمیمی است. این (حالت) به کسی داده نمی شود مگر آن که شکیبایی ورزد و دارای بهره بزرگ (از بردباری) باشد. هرگاه شیطان تو را برآشوبد، به خدا پناه ببر که او شنوای داناست. 

امر قرآن قابل مطلحت اندیشی نیست

با توجه به تقاضای دوستان، مطلبی در مورد مردها و نگاه ناپاک و ... گذاشتیم تا تعادل بین مرد و زن حفظ بشه ! : ((با دقت بخونید ))

قرآن همه راه ها  را مشخص کرده، حتی حاشیه ها را نشان داده، از بیراهه ها برحذر داشته، قرآن برای همه زندگی ما، برای همه شوون زندگی، دستوراتی روشن داده. اقتصاد ما، روابط مالی ما، مسائل مختلف اجتماعی ما، قرآن برای آسیب های بزرگی که اجتماعات بشری را تهدید می کند، راه حل نشان داده. فاصله طبقاتی، فقر، فساد، فحشاء. قرآن برای مسائل مبتلا به جوامع، خانواده ها و افراد، راه نشان داده، ارث، ازدواج، طلاق، قصاص، توبه، رابطه با خدا و ...
قرآن برای نحوه نگاه کردن مسلمانان مؤمن هم قواعدی دارد. آیا مردان و زنان مومن، می توانند چشمان خود را بر هر تصویری بگشایند؟
«حجت الاسلام سلامی»، به این پرسش اینگونه پاسخ می دهد: نگاه، دروازه دل است. وقتی چشم بر تصویری گشوده می شود، اگر آن تصویر دلخواه باشد، گرایش قلبی نسبت به آن افزایش می یابد. بر این اساس است که قرآن تاکید بر خودداری از نگاه حرام دارد. اگر بخواهم آدرس بدهم، به سوره نور ارجاع می دهم آنجا که می فرماید: «به مردان اهل ایمان بگو که چشمان خود را از نگاه وسوسه انگیز فرو گیرند و پاکدامنی خود را حفظ کنند و این برای آنان پاکیزه تر است.خدا از عملکرد ایشان باخبر است.»
به این امر الهی دقت کنید. موضوع نگاه کردن را مطرح می کند و بلافاصله بحث پاکدامنی را به میان می کشد. یعنی ارتباط مستقیمی بین نگاه حرام و زنا وجود دارد. حالا در جامعه امروز ببینید ما چقدر به این آیه خدا عمل می کنیم؟ جوانهای ما تا چه حد نگاه هایشان را از نامحرم فرو می گیرند تا دچار وسوسه نشوند. نباید شرایط بگونه ای باشد که مردم با نگاه کردن به مجلات، با نگاه کردن به برنامه های سینما و تلویزیون، دچار نگاه وسوسه گر که از نظر قرآن حرام است، بشوند. امر قرآنی تعارف بردار نیست، قابل مصلحت اندیشی نیست. اگر ایمان آورده ایم، باید عمل کنیم. حالا ممکن است عده ای از خانمها فکر کنند که این موضوع، فقط مختص آقایان است. این طور نیست. زنان هم دستور دارند که نگاهشان را از نامحرم حفظ کنند. این دستور، دستور قرآنی است. در همان سوره نور می فرماید:
«به زنان اهل ایمان بگو که چشمان خود را از نگاه وسوسه انگیز فرو گیرند و پاکدامنی خود را حفظ کنند و زیبایی های خود را به جز آن مقدار که پیداست- آشکار نکنند و ادامه روسری های خود را تا روی گریبان بیندازند و زینت های خود را آشکار نکنند مگر برای شوهر یا پدر یا پدران شوهر یا پسران یا پسران شوهر یا برادران یا پسران برادر یا پسران خواهر یا زنان هم کیش خود یا بندگان خود و یا خدمتگزاران خود که رغبتی به زن ندارند یا کودکی که از وضعیت جنسی زنان بی خبر است. زنان نباید چنان پای بر زمین بکوبند که زینت ها و زیبایی هایی که مخفی کرده اند، دانسته شود. ای اهل ایمان همگی بسوی خداوند بزرگ توبه کنید، امید آنکه رستگار شوید.»
و السّلام علی من اتبع الهدی

یاعلی *** التماس دعا

حجاب و زن (قسمت اول)

به نظر شما حجاب امری است فردی یا اجتماعی؟ آیا شما هم عقیده دارید لباس هر کسی به خودش مربوط هست و دیگران و حتی قانون حق فضولی در زندگی آنان را ندارد؟ یا حجاب را امری اجتماعی می دانید و حق برخورد با موارد بد حجابی را وظیفه قانون می دانید و اعتراض را بر خود لازم؟
     آیا حقوق شهروندی در حقوق مادی خلاصه می شود یا حقوق معنوی افراد هم جزء حقوق شهروندی است و کسی حق زیرپا گذاشتن آن حقوق را ندارد؟ مثلا: آیا ما حق داریم دیگران را مسخره کنیم یا فحش بدیم یا با دوربین حرکات خصوصی آنها را دید بزنیم و مزاحمشان شویم؟ آیا وجدان بیدار و آگاه این نوع مزاحمت ها را مزاحمت می داند و جامعه را ملزم به برخورد با این نوع از مزاحمت ها می داند؟
     با توجه به تاثیری که نوع لباس و رفتار آدم ها در جامعه می گذارد به راحتی می توان متوجه شد که آیا حجاب امر شخصی است یا اجتماعی.
     حجاب، غرایز، التهاب‏هاى جسمى و معاشرت‏هاى بى‏بند و بار را کنترل کرده، بر تحکیم نظام خانواده مى‏افزاید. همین طور از انحلال کانون مستحکم و پایدار زناشویى جلوگیرى کرده، امنیّت اجتماعى را فراهم می کند.
      آیا ارائه زیبایى‏ها و مواضع بدن زن، به شهوت و طمع مردان، دامن نمی زند و آنها رابه یک کانون جدّى خطر، مبدّل نمی کند که به سلب آرامش زن و امنیّت اجتماعى منتهى شود؟
     چون نگاه به نامحرم توسط مردان، باعث تحریک و تهییج جنسى آنها و در نتیجه منجر به فساد و ریشه‏کنى امنیّت اجتماعى مى‏شود، خداوند در کنار دستور حجاب و پوشش بدن به بانوان، مردان را نیز امر به حجاب و پوشش چشم داده و نگاه به نامحرم را بر ایشان، حرام کرده است. در این‏باره از امام رضا (ع) نقل شده است: « حرّم النَّظَر الى شُعورِ النّساء المَحْجوبات بالازْواج و غَیْرهِنَّ مِنَ النّساء لما فیه مِنْ تَهْییجِ الرّجال و ما یَدْعوا التَّهْییج الى الفَساد و الدُّخول فیما لا یحلّ و لا یجمل»( بحارالانوار، ج 104، ص 43) 
      «نگاه به موهاى زنان از آن جهت حرام شده است که نگاه، مردان را برمى‏انگیزد و آنان را به فساد فرامى‏خواند در آنچه که ورود در آن نه حلال است و نه شایسته».
       حضور یک بی حجاب در سطح شهر ،کتابخانه، پارک و دیگر مکان های عمومی، توجه شما را منحرف نمی کند؟ حواس شما رو پرت نمی کند؟ فرزندتان را بری تفریح بیرون بردید ، فردی با سر و وضع فجیع و دهشتناک جلوی شما با آن وضع رژه می رود. آیا فرزند شما در کنار چنین افرادی بی بند و بار بار نمی آید؟ خانواده شما با دیدن صحنه های محرک جنسی رو به ارضاء نیازهای جنسی در محیط خارج از خانواده نمی آورند؟ امنیت روانی و عاطفی و اخلاقی خانواده به خطر نمی افتد؟
       زن نه تنها در سنگر حجاب خود، از تیر نگاه‏هاى زهرآلود، سخنان آزاردهنده و برخوردهاى اراذل جامعه در امان خواهد بود بلکه امنیّت و آرامش درونى خود و اجتماع خویش را برقرار خواهد کرد.
       «اى زن آگاه باش، دنیا خراب‏آبادى است که هر نقطه آن به مین‏هاى شیطان و نگاه‏هاى آلوده، ناامن گشته است. اما فرشته‏هاى حجاب در محفل انس و یاد خدا در امنیّتى بى‏نظیر به سر مى‏برند که دیگران از طعم آن بى‏خبرند».(محمدرضا اکبرى، تحلیلى نو و عملى از حجاب در عصر حاضر، ص 14 61)