علل تفاوت نماز شیعیان و درستی آن

بسم الله الرحمن الرحیم

همان طور که می دانید بین نمازی که در بین شیعیان وسنی ها برگزار می شود‏، علیرغم تمام شباهت ها، تفاوت هایی وجود دارد. یکی از این تفاوت ها در زمان برگزاری نماز است.

شیعیان معتقدند که هر یک از نمازهای پنجگانه وقت خاصی دارند و بهتر است در وقت خاص خود گزارده شوند؛ اما نماز ظهر و عصر و نیز نماز مغرب و عشا را با هم به جا می آورند به این دلیل که رسول خدا(ص) بدون آنکه عذری داشته باشد و بیمار یا در سفر باشند نیز اینچنین می کرده اند. این مطلب در صحیح مسلم آمده است.همچنین این کار به خاطر سبک نمودن کار امت و آسان گیری بر ایشان بوده است.

یکی دیگر از تفاوت ها، وضو است که شیعه جعفری دست ها را از آرنج تا سر انگشتان می شوید و نه برعکس. زیرا ایشان چگونگی وضو را از اهل بیت(ع) فراگرفته اند و آنان از رسول خدا(ص) و این پیشوایان بهتر از هر کس دیگر می دانند که جدّشان چگونه وضو می ساخته است و بی شک رسول خدا(ص) این گونه وضو می گرفته اند.

شیعیان در وضو پا و سر خود را مسح می کشند و نمی شویند. هم به دلیلی که گفته شد و هم به این دلیل که در روایتی از این عباس آمده است که "وضو عبارت است از دو شستن (شستن صورت و دست) و دو مسح کردن(پا و سر)." این روایت در منابع معتبر سنی مثل تفسیر فخررازی نیز آمده است.

شاید بگویید این ها مسائل مهمی نیست و مسائل بزرگتر و اصلی تر نیز برای بحث و مناظره وجود دارد ولی باید گفت که:این تفاوت ها مهم است چون نماز مهم است و در جایگاه والایی قرار دارد و البته وقتی برخی افراد با همین شبهه ها به تشیع حمله می کنند، مجبور به پاسخ دادن به انها هستیم.

ان شاالله در مورد تفاوت اذان و مهر بین شیعه و سنی نیزصحبت خواهیم کرد.

یاعلیالتماسدعا

بی نماز،‏ بی دین است!

بسم الله الرحمن الرحیم

1. تمامی موجودات عالم دو دسته هستند: خالق و مخلوق. با همین دیدگاه، می توان تمامی موجودات را به عابد و معبود نیز دسته بندی کرد.

در نگاه توحیدی، تمامی عالمیان مخلوق هستند به جز خدا که خالق تمامی این موجودات است. در این نظریه، تمامی مخلوقات عابد هستند و تنها یک معبود وجود دارد و اعتقاد به بیش از یک معبود، شرک نامیده می شود.

2. حتما حدیثی را شنیده اید که می فرماید: "فاصله بین ایمان و کفر، نماز است". یعنی به عبارت ساده تر، "بی نماز،‏ بی دین است" . رفتار افراد مختلف در رویارویی با این حدیث، متفاوت است. برخی از همان اول بن و ریشه این حدیث را نشانه می گیرند و می گویند این حدیث جعلی است یا سند ندارد یا ...!

در صورتی که نباید به این سادگی احادیث را غیرمعتبر نامید. چطور است که ما که سر رشته ای در تشخیص سند حدیث نداریم (که خود علمی عریض و طویل است) با یک نگاه، سند حدیث را بررسی می کنیم ولی متخصصان، به این سادگی جرأت به رد یا تائید حدیثی ندارند؟! البته این حدیث معتبر و صحیح است پس بهتر است به دنبال راز و رمز حدیث برای فهم آن بگردیم.

راز این حدیث را در ابتدا برایتان گفتم. طبق نظر توحیدی، هر موجودی، یا عابد است و یا معبود و حالت سومی ندارد. پس اگر کسی معبود خود را عبادت نکند، عملا ادعای معبودی می کند. حال شما بگویید: کسی که ادعای خدایی می کند، دین دارد؟! البته عبادت باید به همان صورتی انجام گیرد که معبود دستور داده است نه به دلخواه عابد!

ان شاالله جز نمازگزاران در صف محشر، محشور شویم.

یاعلیالتماسدعا

نماز ؛ از کجا تا کجا!

سلام!موضوعی که تا به حال درباره آن زیاد شنیده ایم و احتمالا زیاد هم صحبت کرده ایم(!)، احترام به والدین است. اما باید به ابعاد این احترام و اطاعت، دقیق تر نگریست تا اثر آن نیز تمام و کمال ظاهر شود.

اطاعت از والدین حد و حدودی جز توحید ندارد یعنی باید اوامر و دستورات والدین را اجرا نمود و حق سرپیچی از آن نیست مگر که آن امر چیزی بر خلاف توحید و دین الهی باشد. این حد به صراحت در قرآن آمده است.

بدون رضایت این دو شخص، هیچ کاری پذیرفته نمی شود (با در نظر گرفتن محدودیت ذکر شده). امام صادق (علیه السلام) در حدیثی می فرمایند که : به کسی که عاق والدین می شود ندا می دهند: هر کاری می خواهی از نیک و خیر در این دنیا انجام بده که هیچ تاثیری برای تو ندارد. (نقل به مضمون)

این اطاعت باعث آثار و برکات عجیبی می شود که در ذهن ما هم نمی گنجد.

نقل می کنند زمانی که حضرت آقای بهجت در نجف به نزد آقای قاضی می رفته اند، شایعه ای در نجف می پیچد که او صوفی شده است. پدر ایشان نیز به آقا امر می فرمایند دیگر هیچ مستحبی را نباید به جا بیاوری. ایشان نیز اطاعت می کنند تا حدی که حتی در رکوع و سجود نمازشان به جز ذکر واجب، ذکر دیگری حتی یک صلوات هم نمی فرستاده اند. البته فقط خدا می داند ایشان تا چه درجاتی بالا رفته اند. ایشان در سایه اطاعت از پدرومادر با اعمالی که تمامی افراد به جا می آورند به مقامات بالایی دست یافتند.

یاعلیالتماسدعا

نمازخانه هایی پشت درهای بسته!

سلام!همون طور که قبلاً پیش بینی کرده بودم، بالاخره یکی از مسئولان شهرداری تهران به زبان آمد و آماری از نمازخانه های مترو ارائه داد. (اینجا را بخوانید)

ایشان آمار داده اند که در 40 ایستگاه مترو، نمازخانه کوچک داریم و ...

همان طور که فکر می کردم ایشان (معاون حمل و نقل شهردار تهران) به گفتن تعداد بسنده کرده اند و حرفی از کیفیت این نمازخانه ها به میان نیاورده اند.

ایشان نگفته اند که: نمازخانه ای که درش بسته است و هیچ نشانه و تابلویی ندارد، چه نمازخانه ای است؟! چه استفاده و کاربردی دارد؟!

بهتر است ایشان آمار دهند که از هر کدام از این نمازخانه ها روزانه به طور میانگین چند نفر استفاده می کنند! آیا کسی از وجود آن ها مطلع است که بخواهد استفاده ای کند؟ آیا ایشان نمازخانه مترو میرداماد را با آن ابعاد وسیع ( 3 *2 متر!)‏ و دیوارهای بسیار زیبا (خراب و کثیف!) جز این 40 تا شمرده اند؟

البته مترو مسائل مهم دیگری هم دارد تا به متروی شهر اسلامی نزدیک شود. مثلاً حجاب و ظاهر کارکنان مترو، یکی از واضح ترین مواردی است که باید پیگیری شود.

خلاصه باید به خاطر داشت با این آمار و ارقام هیچ تغییری در جامعه ایجاد نمی شود و پیشرفتی حاصل نمی شود. خواسته رهبری، پیشرفت فرهنگی - مذهبی جامعه است نه ایجاد تاسیسات و صرف بودجه های فراوان بدون استفاده.

مترو تهران باید به صورت شایسته ای به نمازخانه ها اهمیت دهد و این اهمیت، ساختن نمازخانه نیست. ساخت نمازخانه اولین و شاید ساده ترین کار باشد. سختی کار در مدیریت و بهره برداری از این اماکن است که باید منتظر نشست و دید که آیا تغییری حاصل می شود و یا ارائه این آمارها و وعده های دیگر،‏ بی نتیجه خواهد ماند.

یاعلیالتماسدعا

جامعه،‏ بستر نماز اول وقت

سلام! برای نهادینه کردن نماز و تکریم آن در سطح جامعه، باید در تمامی ابعاد به وجوب نماز، توجه کنیم.یکی از اصلی ترین مولفه هایی که برای تکریم نماز در بسیاری از  آیات و روایات برشمرده شده است، اقامه آن در اول وقت است. شاید بگویید نمازخواندن مهم تر از خواندن نماز در اول وقت است. درست است ولی باید به خاطر داشته باشیم کسانی که نماز را در اول وقت به جا نمی آورند، مستعدترین افراد برای بی توجهی بیشتر به نماز و خدای نکرده، ترک آن هستند.

برای فراگیرشدن این موضوع، باید تمهیداتی اندیشید. این تمهیدات بیشتر جنبه مدیریتی دارد. به عنوان مثال وقتی لیگ فوتبال جمهوری اسلامی همزمان با اذان برگزار می شود یا هنگامی که کلاس های دانشگاه در این کشور اسلامی،‏ در هنگام اذان هم دایر است یا وقتی در برخی اماکن عمومی و پرتردد، نمازخانه مناسبی وجود ندارد،‏می توان انتظار داشت چند درصد از مردم نماز اول وقت را برای خود فریضه ای غیرقابل خدشه بدانند؟

به عنوان مثال می توان به متروی تهران اشاره کرد. ایستگاه میرداماد با تمام طبقات و غرفه ها و پله برقی ها و زیبایی هایش یک نمازخانه 5 متری در بدترین شرایط ممکن دارد.

یادم است در یکی از ایستگاه ها (فکر کنم هفت تیر) بودم که اذان گفتند و برای اقامه نماز،‏ آدرس نمازخانه را از کارکنان ایستگاه پرسیدم. یکی شان به من کلیدی داد و گفت: برو تو راهروی بغلی یه اتاقه. این هم کلیدش. درش رو باز کن نمازبخون بعد قفلش کن کلید رو بیار!

به اتاقی که من راهنمایی شده بودم،‏ تقریبا تمیز و کامل بود یعنی نمازخانه ای پشت درهای بسته!!! به ذهنم رسید که الآن اگر از شرکت مترو آمار بگیرند،‏ خواهند گفت که مثلاً 90 درصد ایستگاه ها نمازخانه دارند ولی چه کسی می داند نمازخانه با چه کیفیت و وضعیتی؟!؟نمازخانه ای که درش بسته است و هیچ  تابلو و نشانه ای ندارد.

یا دانشگاه ها که علی رغم درخواست دانشجویان، ابلاغیه ها و آیین نامه های مسئولین کشوری یا محلی، برخی کلاس هایش هنگام اذان ظهر یا حتی اذان مغرب تشکیل می شود!

البته این ایراد دو طرفه است: هم برخی مردم کم توجهی می کنند هم برخی مسئولین.

یاعلیالتماسدعا