از برف تا سیل؛ دغدغه های قدیمی

در این چند روز اخیر که بخش زیادی از کشورمون درگیر سیل هستند و متاسفانه آسیب های مختلف جانی و مالی به هموطنان مون وارد شده، یاد بارش برف سنگین سال 86 در قم افتادم که اون سال هم مشکلات متعددی برامون ایجاد کرده بود. بوستان نماز رو که مرور کردم دیدم مطلبی درباره اون واقعه نوشته بودم که برای خوندنش از شما دعوت می کنم اینجا رو کلیک کنید. 

نکته ای که برام جالبه اینه که اون موقع مشکل اصلی بوده: اول غافلگیری مسئولین و دوم عدم حضور مسئولین شهری در هنگام وقوع حادثه! دغدغه هایی قدیمی که هنوز هم برای مردم وجود دارند.

پرواز ؛ دست در دست مادر!

سلام بانو

دلم هوایی حرمت شد! درست است همین نزدیک “پارکینگ شرقی حرم مطهر” زندگی می کنم ولی چه کنم؟! هوایی شد!

اصلا مگر دل دور و نزدیک می شناسد؟!

هوا که از این دور و نزدیک ها ندارد!

اصلا ما اگر هوایی نشویم باید به خودمان شک کنیم

ما که هوای شهرمان هر روز سحر از مسجد اعظم می گذرد

در صحن آیینه چرخی می زند

و از شبستان منتشر می شود به همه جای شهر

با این هوا، زمینی باشی خیلی زشت است

اصلا هوایی شدن کار ماست

و چقدر دوست دارم این هوایی شدن ها را

راستش را بخواهی هوایی شدن را از بچگی یاد گرفته ایم!

از همان موقع که در صحن آیینه دست مادرمان را رها می کردیم و می دویدیم

همان موقع که دو دستمان را بال می کردیم و مثل کبوترها-به خیال خودمان- پرواز می کردیم

و در اوج این پرواز نگاهی به مادر می انداختیم و فکر می کردیم: انگار یادش رفته داد بزند:

آهای پسر! کجا می ری! دستت رو از دستم جدا نکن! برگرد گم میشی!

بی خبر از اینکه دستمان جدا نشده است! الآن هم دستمان در دستان مادرمان است!

همین پروازها بود که امروز هوایی هستیم!