غزّه به ما چه؟!؟
یا ناصِرَ مَن لا ناصَِر لَه
سلام! این روزها در غزه جنگ سختی بین حق و باطل در جریان است. این در حالی است که جهان اسلام و مسلمانان را سکوتی مرگبار در بر گرفته است.
در کشور خودمان نیز برخی افراد که البته تعدادشان کم نیست، به مسئله فلسطین و غزه به نوعی دیگر می نگرند و این ضرب المثل را دستاویز خود قرار داده و مرتبا از انجام وظیفه درباره فلسطین سرپیچی می کنند: چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است. و البته اضافه می کنند که ما تا زمانی در داخل محرومانی داریم نباید به فکر بقیه مظلومان جهان باشیم.
برای پاسخ به این عزیزان، باید دو نکته را مد نظر قرار داد: اول این که منبع و توجیه این ضرب المثل چیست؟! در اسلام داریم که "الجار ثم الدار" یعنی "اول همسایه، بعد خانه" تازه! این در حالت برابر و مساوی است نه حالا که اصلاً شرایط ما و فلسطینیان مظلوم، با هم قابل مقایسه نیست.
دوم این که حمایت از فلسطین فقط سیر کردن گرسنگان شان نیست، آن ها نیاز به حمایت و پشتیبانی همه جانبه دارند.
در ضمن، شما که این چنین مدعی محرومان داخلی هستی، تا به حال چقدر به حال فقیران خودمان رسیدگی کرده ای؟! تا به حال چندبار در کوچه های محروم و فقیر شبانه سر زده ای؟! تا به حال دل چند فرزند ایرانی را شاده کرده ای؟!... به خود دروغ نگوییم.
سخن را با یک جمله از حضرت امام خمینی(رضوان الله تعالی علیه) به پایان می برم:
من به دول اسلامى مىگویم که آقا چرا سر نهر (اردن) دعوا مىکنید؟ فلسطین مغصوب است؛ یهود را بیرون کنید از فلسطین؛ اى بىعرضهها! خودشان که ریختهاند به جان هم. فلسطین مغصوب است، شما سر نهر دعوا مىکنید؟! وقتى سر نهر دعوا کردید، تثبیت شد. (صحیفه امام، ج1، ص: 387)
(این جملات به دعوای اردن وفلسطین بر سر یک رود، در اوج حملات اسرائیل اشاره دارد.)
کلمات کلیدی : غزه، جنگ، فلسطین
