ولایت پذیری؛از نان خشک تا زانتیا!

چند ثانیه ای بود که زانتیا از چادرمان رفته بود و کلی آب معدنی و پتو و کت و شلوار و کنسرو برایمان گذاشته بود که یک پیرزن نزدیک شد
دستش و پاکت سفیدی که در دستش بود می لرزید؛ به میز چوبی مان رسید
یا علی گفت، محکم ایستاد و دستش را بالا آورد ؛ دستش نمی لرزید
پاکت سفید را روی میز چوبی چادرمان گذاشت
زیر لب ذکر می گفت و رفت

بچه ها مشغول هدایای زانتیا بودند
پاکت سفید را باز کردم
مقداری نان خشک و کمی کشمش و اندکی روغن
این بار دستان من می لرزید
شاید شام دیشبش را نخورده بود یا ناهار امروز ظهرش را
شاید هم از عید فطر تا امروز اندک اندک هدیه اش را جمع کرده بود
زانتیا رفته بود و پیرزن هم
زانتیا سفید بود و پاکت نان خشک هم

  پانوشت:
آقا در خطبه عید فطر فرمودند که هر کس هر چقدر می تواند کمک کند