با کاروان حسین (ع) 5
بسم ربّ العطشان
در ادامه بحث از آثار دنیاطلبی و بندگی دنیا، به اینجا رسیدیم که بنده دنیا اشک چشمش برای اهل بیت(ع) کم می شود و آثار و برکات گریه بر ائمه را ذکر کردیم.
در این مطلب به طور خلاصه چند اثر دیگر بندگی دنیا را برایتان ذکر می کنم. حسادت، بی حوصلگی، بی رغبتی، افسردگی، به پوچی رسیدن، نا امید بودن، همه از آثار دوست داشتن دنیا می باشد.
در روایت آمده که " حبّ الدنیا راس کل خطیئه " دوست داشتن دنیا مبدا تمام خطاها و مشکلات است.
اگر بنده ای به جای حبّ دنیا، حبّ اهل بیت (ع) را در دل خود جای دهد، هم دنیایش آباد می شود و هم آخرتش، زیرا خود ائمه این وعده را داده اند. ولی اگر محبّت اهل بیت (ع) در قلب او نباشد و یا این محبّت همراه با محبّت به چیز دیگری باشد و یا به تعبیر دیگر این محبّت خالص نباشد، نه دنیای انسان آباد می شود و نه آخرت او و یا بهتر بگویم " خسر الدنیا و الآخره " می شود. در روایات زیاد ذکر شده که خداوند دنیا را به گونه ای آفرید که هر کس که به او پشت کرد و از او دوری جست، دنیا بیشتر به سمت او می رود و هر کس که بیشتر میل به آن پیدا کرد و تمام وجودش را وقف آن کرد، دنیا از او فاصله می گیرد و برایش مشکل سازی می کند.
من یک نمونه برایتان از شخصی که واقعا الگوی بی رغبتی به دنیا بود مثال می زنم تا ببینید هر گاه انسان در راه الهی قدم بردارد و دینش را به دنیا نفروشد، خداوند به او صبر و اخلاقی نیکو می دهد که به کمتر کسی داده است.
نقل می کنند که آقای ابوترابی که یکی از اسوه های اسیرهای ما در عراق بود و الگویی برای تمام اسرای ایرانی بود و نماینده تمام اسیرهای ایرانی در زندان عراق بود و عراقی ها سخت ترین شکنجه ها را بر روی ایشان انجام داده بودند، در یکی از شبهایی که تا صبح یکی از نیروهای عراقی مسئول شکنجه ایشان بود، پس از اینکه صبح شد آقای ابوترابی به آن سرباز عراقی گفت : ببخشید که بخاطر من تو تا صبح بیدار ماندی....
این اخلاقیست که خداوند به دینداران واقعی خود می دهد که جمع زیادی را چه از نیروهای ایرانی و چه از نیروهای دشمن، تحت تاثیر قرار می دهد و او را از محبوب ترین افراد قرار می دهد.
بله رفقا، بسیار دیدیم کسانی را که تمام همتشان جمع آوری مال دنیا بود، در پایان عمر جز پشیمانی چیزی برای خود باقی نگذاشته بودند، پس خوب است که این پشیمانی این افراد درس عبرتی برای ما باشد.
انشاالله در مطلب بعد در مورد اینکه چه کنیم که عبد دنیا نشویم و حبّ دنیا را از دلمان بیرون کنیم ، با هم بحث می کنیم.
به امید آن روز که انتظارش شیرین است ....
کلمات کلیدی :