با کاروان حسین (ع) 2

بسم ربّ الغریب

روز دوم است و کاروان اهل بیت (ع) در نزدیکی سرزمین کرب و بلا.

در ادامه بحث از دنیا زدگی و بندگی دنیا، به اینجا رسیدیم که اگر عبد دنیا شویم و حبّ دنیا را در قلبمان جای دهیم، چه خطری ما را تهدید می کند؟ خیلی ها برای اینکه خودشان را راحت کنند می گویند: دنیا هم یکی از نعمتهای خداست که به ما داده است، پس باید به طور کامل از آن استفاده کنیم و به آن علاقه داشته باشیم !!!  اگر مطالب این چند روز را خوب بخوانید جواب این نظر نیز برایتان روشن خواهد شد.

همانطور که در مطلب قبل هم اشاره کردم، یکی از بزرگترین خطرات بندگی دنیا، آلوده شدن به دشمنی با امام زمان خود و در نهایت به شهادت رساندن ایشان است، همانطور که مردم به ظاهر دین دار کوفه چنین جنایتی را مرتکب شدند.

شاید شما بپرسید که این مورد درباره ما موضوعی ندارد، زیرا ما الان اماممان غائب است و ما دسترسی به ایشان نداریم، ولی دوستان، خود این امام غائب برای ما نائبی را قرار داده که وظیفه همه ما اطاعت کامل از ایشان است و بنابر دستور صریح روایات اطاعت از نائب امام در زمان غیبت، مانند اطاعت از خود امام واجب است. ما باید این سوال را از خودمان بپرسیم که ما در برابر رهبر عزیزمان چگونه برخورد کرده ایم و آیا شعار " ما اهل کوفه نیستیم،علی تنها بماند " واقعا در جان ما نفوذ دارد، و یا اگر پای جان و مالمان وسط باشد، دیگر علی زمانمان را نمی شناسیم و او را تنها می گذاریم؟؟؟

ما باید حبّ به ولایت را در اعماق جانمان نفوذ دهیم، تا در زمانیکه امتحان الهی فرا می رسد، مانند مردم کوفه، دینمان را به دنیایمان نفروشیم و همچو علمدار کربلا، پای رکاب ولایت محکم بایستیم.

به ادامه مطلبمان می پردازیم. اگر کسی عبد شود، دیگر نمی تواند بدون اجازه مولایش کاری انجام دهد، پس وای به حال روزی که دنیا مولایمان باشد و ما همچو بنده ای از او فرمان بگیریم زیرا دنیا عقل انسان را می گیرد و نمی گذارد عقل انسان روشن و آگاه بماند.

اگر می خواهید بدانید ویژگیهای عبد دنیا چیست، به این کلام امیرالمؤمنین توجه کنید. ایشان فرمودند: هر کس دنیا در چشمش بزرگ شود و داشتن و نداشتن دنیا برایش مهم باشد، عبد دنیا می شود.

اثر دومی که می خواهم برایتان بگویم این است که در روایات آمده که هر کس دنیا برایش باارزش شد و حبّ دنیا در دلش جای گرفت، اشکش برای اهل بیت (ع) کم و دلش سنگ می شود.

اگر کسی بداند که ارزش یک قطره اشک در خانه اهل بیت چقدر زیاد است، فکر می کنم همین یک اثر برای او کافی باشد.در روایات آثار زیادی برای یک قطره اشک ریختن در عزای اهل بیت (ع) ذکر شده، و در بعضی از آنها یک قطره اشک را برابر با وجوب رفتن به بهشت می داند و گفته اند که اگر می بینید اشک ندارید لااقل خود را به حالت گریه (تباکی) بزنید تا از ثواب آن محروم نشوید. در حالات علمای بزرگ نیز ارزش اشک بسیار به چشم می خورد همانطور که حضرت آیت الله بهجت ( حفظه الله ) می فرمودند: من آبرویی در خونه خدا ندارم، فقط دو چیز دارم : یکی اشک در خانه اباعبدالله (ع) و یکی هم اینکه هر موقع قرآن خواندم، با توجه خواندم.

انشاالله در مطلب بعد (فردا) در مورد علّت اهمیّت دادن به اشک ریختن بر اهل بیت (ع) بالخصوص اشک بر ابی عبدالله (ع) و آثار گریه  مفصّل تر برایتان می نویسم.

به امید آن روز که انتظارش شیرین است...