عرفه آمد...
بسم رب العرفات
عرفه آمد و ما هنوز....
کاش در عرفات بودیم، ولی حیف ؛ کاش در کربلا بودیم، ولی صد حیف. اما می توانیم در کربلا و عرفات باشیم. شاید بپرسید چطور؟ در جواب می گویم خود ائمه(ع) فرمودند : اگر در دعای عرفه حضور قلب داشته باشید و خودتان را در محضر حضرت حق بدانید و با حالت پریشانی و نالان حاجات خود را از آن کمال مطلق بخواهید، خواسته هایتان روا می شود . چه زیبا گفت آن بزرگ که هر جا دعای عرفه از مرتبه لفظ به واقعیت برسد، آنجا بدون هیچ شبهه ای عرفات است و حکم عرفات را دارد و تجلی عرفات همین دعای عرفه است و پیام اصلی دعای عرفه این است که انسان فقط خدا را دارد و تنها با او رابطه دارد.
همان دعائی که سراسر اعتراف به گناهان و وصف صفات حق تعالی است، که از زبان یکی از بهترین بندگانش جاری شده است. همان دعائی که در آن می خوانیم: مولای من، تو بودی که مرا نعمت دادی، تو بودی که روزی دادی، تو بودی که پناه دادی، تو بودی که از گناه و غفلت نگاه داشتی، تو بودی که گناهانم را پوشاندی، تو بودی که یاریم کردی و .... مولای من، این منم که به گناهان خود اعتراف می کنم، من بودم که خطا کردم، من بودم که غفلت ورزیدم، من بودم که از روی عمد گناه کردم، من بودم که به غیر تو اعتماد کردم، اکنون این منم که اقرار می کنم به نعمت های تو و به گناهان خودم، پس مرا بیامرز.
آری، آدمی با خواندن این فرازها، آن هم از زبان کسی که خود گناهی ندارد، به فکر فرو می رود که پس ما باید چه کنیم؟ او که سراسر نور بود اینگونه سخن گفته و ما که ....
عرفه روزیست که باید از تعلقات دنیایی دل بکنیم و به سوی او روی بیاوریم. فقط در اهمیت دعا در این روز و سفارش به آن، این جمله را می گویم که در روایات آمده که اگر روزه این روز موجب ضعف در دعا شود، روزه آن ممنوع است.
در پایان از خدا می خواهیم که به زودی روز عرفه ای را در عرفات و در کنار مولایمان حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) دعای عرفه را زمزمه کنیم .
به امید آن روز که انتظارش شیرین است....
کلمات کلیدی :
