الغوث الغوث

                                                          
                           به نام خداوند بهشت و جهنّم

سلام! یکی از برنامه های اصلی در مراسم های احیاء در سراسرکشور ، قرائت دعای جوشن کبیر است. این دعا که بسیار موثق و معتبر است، شامل هزار نام از اسامی خداست. در بین هر فراز از این دعا این جمله تکرار می شود: سبحانک یا لا اله الّا انت الغوث الغوث خلّصنا من النار یا رب. در زیر سعی شده است که این جمله معنی شود البته معنی با کمی توضیح!

سبحانک:
زمانی که دعاکننده به درگاه خداوند متعال روی می آورد و با دست خالی و چشمان گریان از آن درگاه کریم، حاجتش را می طلبد، سعی می کند با بیان اوصاف معبودش عشق و محبّت خود را به او ابراز کند و به عظمت و جلال او اشاره کند.ذکر «سبحانک» در انتهای هر بند از این دعا، به معنی تحیّر و تعجّب بنده خدا از اسامی و نام های خدا است.

لااله الا انت:
این فراز اشاره به مقام توحیدی و وحدانیت خداوند دارد. ما با بیان این ذکر که در روایات بسیاری بر آن تاکید شده است، به خداوند عرض می داریم که به یکتائی و بی مانندی تو ایمان کامل داریم و همه هستی را از تو می دانیم.

الغوث الغوث:
یعنی« الامان الامان از سختی و ترسناکی روز قیامت و از شدت عذابی که خداوند در برابر گناهان من در این دنیا، برای من در آن دنیا مهیا کرده است.»
زیرا درست است که خداوند ارحم الراحمین است ولی یکی دیگر از صفات خداوند، «اشد المعاقبین = شدیدترین عقاب کننده» می باشد. معنایی دیگر که می توان از این ذکر استفاده کرد و در روایات نیز به آن اشاره شده است، وجود نازنین قطب عالم امکان حضرت مهدی(عج) است که همه موجودات وابسته به ایشانند.

خلصنا من النار یا رب:
در تفسیر «النار= آتش» که در این بند ذکر شده است سه تفسیر وجود دارد:
1. منظور از آتش ، آتش جهنم باشد که ما از خداوند می خواهیم ما از این آتش نجات دهد.
2. منظور از آتش ، آتش فراق و جدایی حضرت حجت(عج) باشد که در دعای کمیل نیز می خوانیم: «خدایا اگر مرا از دوستانت جدا کنی و در میان دشمنانت عذاب کنی، شاید صبر کنم، ولی چگونه بر دوری تو صبر کنم؟»
شیخ عبدالله انصاری نیز می گوید: «الهی! چون آتش فراق داتشی، با آتش دوزخ چکار داشتی؟!!!»
3. منظور از آتش، آتش محبت دنیا باشد چون باطن دنیا ، جهنم است که از خدا می خواهیم دل ما را از محبت دنیا پاک کند.

در پایان در مورد رب می توان گفت که به این دلیل به خدا رب گفته می شود که خداوند مسئولیت تربیت تمام اشیا و موجودات در سلسله صعودی و تکاملی بر عهده دارد.

از این که طولانی شد، ببخشید؛ لازم بود.این مطلب به زحمت آقای حسین عابدینی جمع آوری شده بود.
یاعلیالتماسدعا