انسان سازی/1
بسم رب الشّهر الرّمضان
سلام! چند روزی از ماه مبارک رمضان می گذرد. این ایام در هر سال بهترین فرصت برای خودسازی و انسان شناسی است. ان شاالله که ما هم در این امر موفق باشیم. در زیر مطلبی در مورد آغاز انسان شناسی آمده است.
نقطه شروع
انسانیتِ انسان، از نقطه ای شروع میشود که از او غفلت خارج شده و قدم به مرحله آگاهی بگذارد و متوجه شود که سرنوشتی دارد و راههای مختلفی پیش پای او هست که لازم است از میان آنها راه درست را شناخت و از آن پیروی نمود؛ بنابراین تا انسان از غفلت خارج نشود، در واقع هنوز داخل در محدوده انسانیت نشده؛ بلکه مسیر انحطاط و سقوط را میپیماید و ممکن است از هر حیوانی پستتر شود. قرآن از غفلت به عنوان ریشه انحرافات دیگر یاد میکند. در بعضی آیات چنین آمده که:
"یَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنِ الآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ؛ ظاهری از زندگی دنیا را درک میکنند و ایشان از آخرت غفلت کنندهاند". (روم، 7)
همین زندگی دنیا را که مشترک بین حیوان و انسان است و لذاید محسوس مادی را درک میکنند و چیز دیگری جز آن نمیفهمند. در جای دیگر میفرماید:
"بَلِ ادَّارَکَ عِلْمُهُمْ فِی الآخِرَةِ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِّنْهَا بَلْ هُم مِّنْهَا عَمِونَ؛ بلکه علمشان نسبت به آخرت پایان یافته است و بلکه نسبت به آخرت در شک و تردیدند و بلکه از (دیدن) آن کورند". (نمل، 66)
نخستین مرحله، توجه
پس بنا بر آنچه که تاکنون گفتیم، قدم نخست به سوی انسانیت، خارج شدن از غفلت و تاریکی محض و توجه به این حقیقت است که جز پاسخ گفتن به امیال غریزی، حقایق دیگری هم وجود دارد که انسان نسبت به آنها مسئول بوده و ناگزیر از پذیرش و تسلیم و التزام به لوازم آنها خواهد بود؛ چراکه این امور خارج از محدوده قدرت و اختیار او نیستند.
کلمات کلیدی :