بی نماز، بی دین است!
بسم الله الرحمن الرحیم
1. تمامی موجودات عالم دو دسته هستند: خالق و مخلوق. با همین دیدگاه، می توان تمامی موجودات را به عابد و معبود نیز دسته بندی کرد.
در نگاه توحیدی، تمامی عالمیان مخلوق هستند به جز خدا که خالق تمامی این موجودات است. در این نظریه، تمامی مخلوقات عابد هستند و تنها یک معبود وجود دارد و اعتقاد به بیش از یک معبود، شرک نامیده می شود.
2. حتما حدیثی را شنیده اید که می فرماید: "فاصله بین ایمان و کفر، نماز است". یعنی به عبارت ساده تر، "بی نماز، بی دین است" . رفتار افراد مختلف در رویارویی با این حدیث، متفاوت است. برخی از همان اول بن و ریشه این حدیث را نشانه می گیرند و می گویند این حدیث جعلی است یا سند ندارد یا ...!
در صورتی که نباید به این سادگی احادیث را غیرمعتبر نامید. چطور است که ما که سر رشته ای در تشخیص سند حدیث نداریم (که خود علمی عریض و طویل است) با یک نگاه، سند حدیث را بررسی می کنیم ولی متخصصان، به این سادگی جرأت به رد یا تائید حدیثی ندارند؟! البته این حدیث معتبر و صحیح است پس بهتر است به دنبال راز و رمز حدیث برای فهم آن بگردیم.
راز این حدیث را در ابتدا برایتان گفتم. طبق نظر توحیدی، هر موجودی، یا عابد است و یا معبود و حالت سومی ندارد. پس اگر کسی معبود خود را عبادت نکند، عملا ادعای معبودی می کند. حال شما بگویید: کسی که ادعای خدایی می کند، دین دارد؟! البته عبادت باید به همان صورتی انجام گیرد که معبود دستور داده است نه به دلخواه عابد!
ان شاالله جز نمازگزاران در صف محشر، محشور شویم.
کلمات کلیدی : نماز، بی نماز، بی دین
