جامعه، بستر نماز اول وقت
سلام! برای نهادینه کردن نماز و تکریم آن در سطح جامعه، باید در تمامی ابعاد به وجوب نماز، توجه کنیم.یکی از اصلی ترین مولفه هایی که برای تکریم نماز در بسیاری از آیات و روایات برشمرده شده است، اقامه آن در اول وقت است. شاید بگویید نمازخواندن مهم تر از خواندن نماز در اول وقت است. درست است ولی باید به خاطر داشته باشیم کسانی که نماز را در اول وقت به جا نمی آورند، مستعدترین افراد برای بی توجهی بیشتر به نماز و خدای نکرده، ترک آن هستند.
برای فراگیرشدن این موضوع، باید تمهیداتی اندیشید. این تمهیدات بیشتر جنبه مدیریتی دارد. به عنوان مثال وقتی لیگ فوتبال جمهوری اسلامی همزمان با اذان برگزار می شود یا هنگامی که کلاس های دانشگاه در این کشور اسلامی، در هنگام اذان هم دایر است یا وقتی در برخی اماکن عمومی و پرتردد، نمازخانه مناسبی وجود ندارد،می توان انتظار داشت چند درصد از مردم نماز اول وقت را برای خود فریضه ای غیرقابل خدشه بدانند؟
به عنوان مثال می توان به متروی تهران اشاره کرد. ایستگاه میرداماد با تمام طبقات و غرفه ها و پله برقی ها و زیبایی هایش یک نمازخانه 5 متری در بدترین شرایط ممکن دارد.
یادم است در یکی از ایستگاه ها (فکر کنم هفت تیر) بودم که اذان گفتند و برای اقامه نماز، آدرس نمازخانه را از کارکنان ایستگاه پرسیدم. یکی شان به من کلیدی داد و گفت: برو تو راهروی بغلی یه اتاقه. این هم کلیدش. درش رو باز کن نمازبخون بعد قفلش کن کلید رو بیار!
به اتاقی که من راهنمایی شده بودم، تقریبا تمیز و کامل بود یعنی نمازخانه ای پشت درهای بسته!!! به ذهنم رسید که الآن اگر از شرکت مترو آمار بگیرند، خواهند گفت که مثلاً 90 درصد ایستگاه ها نمازخانه دارند ولی چه کسی می داند نمازخانه با چه کیفیت و وضعیتی؟!؟نمازخانه ای که درش بسته است و هیچ تابلو و نشانه ای ندارد.
یا دانشگاه ها که علی رغم درخواست دانشجویان، ابلاغیه ها و آیین نامه های مسئولین کشوری یا محلی، برخی کلاس هایش هنگام اذان ظهر یا حتی اذان مغرب تشکیل می شود!
البته این ایراد دو طرفه است: هم برخی مردم کم توجهی می کنند هم برخی مسئولین.
کلمات کلیدی : دانشگاه، مترو، نماز، اول وقت
