قرآن و روایت نه، قانون آری!

بسم الله الرحمن الرحیم

دهه فجر مبارک باد

سلام ! بی شک یکی از خطراتی که نظام اسلامی مان را مورد تهدید جدی قرار می دهد، الگوبرداری از مدل های غربی است. این الگوبرداری که باعث دوگانگی و تزلزل مدیریتی در امور نظام می شود، می تواند آن قدر خطرناک و تاثیر گذار باشد که تمامی نتایج و ثمرات انقلاب را تحت تاثیر خود قرار بدهد.

مسئله الگوبرداری و تقلید کورکورانه عقلاً و شرعاً امری مذموم و زشت است. فرد تقلید کننده با تقلید خود می گوید : من در این امری که تقلید می کنم، نظر و اطلاعات ندارم و توانایی تشخیص را ندرام پس از کس دیگر تقلید می کنم. به عنوان مثال اگر خوردن غذایی یا پوشیدن لباسی از گروهی غیرمسلمان باعث شباهت به آنان باشد،‏حرام است و قطعا نمازی که با آن قرائت می شود،‏باطل است. این امر در تمام امور قابل تعمیم است. حتی در امور علمی که به خودی خود مستقل از عالم است( یعنی علم ، علم است فرقی ندارد عالم مسلمان باشد یا یهودی) تاکید فراوانی بر امر بومی سازی است.
حال اگر این تقلید در امور اجتماعی و مدیریتی باشد، چه معنی ای می دهد؟
با تقلید در امور مدیریتی و اجتماعی، فرد تقلید کننده به این موضوع اعتراف می کند که توانایی مدیریت اجتماع را ندارد و برای این کمبود خود دست به دامن دیگران شده است. حال موردی که می خواهم به آن اشاره کنم و موضوع روز است، تنظیم منشور اخلاقی انتخابات است.

در غرب که اخلاق نسبی فرض شد، با سرعت زیاد تمامی مظاهر و قوانین معنوی  از بین رفت و دین امری دست و پا گیر عنوان شد، با کمبودها، مشکلات، نقص ها و گرفتاری ها زیادی مواجه شدند. یکی از این کمبودها،‏ بی وجدانی بین مردم شان است که برای حل کردن آن به روش هایی دست زدند.

همان طور که می دانید وجدان بهترین مانع برای ارتکاب خطا و اشتباه است. ولی نظام های غربی با از بین بردن معنویات خود را از وجود این عامل موثر محروم کردند و وقتی متوجه این موضوع شدند که بسیار دیر شده بود و کار از کار گذشته بود. برای درمان این بیماری، این چنین کردند: به هر موضوعی که می رسیدند قطعنامه می دانند که : ای مردم درست مصرف کنید یا مصرف نکنید! ای دولت ها! درست مصرف کنید یا اصلا مصرف نکنید! در صورتی که با وجود وجدان،‏دیگر نیاز به این قطعنامه ها،‏تظاهرات ها و گردهمایی ها نبود. انسان با وجدان می داند چه باید مصرف کند و چه مصرف نکند و دولت با وجدان( بله! دولت با وجدان) می داند چه طور مصرف کند و مصرف نکند یا در هر موضوع دیگر به همین نحو.

حال در کشور ما به عنوان کشوری با حکومتی دین مدار و مردمی دین دار، آیا این زشت نیست که بخواهیم از این روش ها  برای وجدان داری مردم استفاده کنیم؟ آیا این توهین به فرائض دینی ما نیست که بخواهیم از روش هایی که بی دین ها، به کار می برند استفاده کنیم؟ ما با وجود عوامل بازدارنده ای درونی و بیرونی، که حقیقتا از وحی الهی سرچشمه گرفته اند، دیگر چه نیازی به سازوکارهای ناقص ، عقب افتاده و انسان ساز غربی داریم. باید خودمان را بیابیم و به داشته هایمان ایمان بیاوریم و روی آن ها حساب کنیم. بحث منشور اخلاقی انتخابات هم همین است:
کسانی که با احادیث حضرت علی (علیه السلام) در مورد رعایت تقوا و انصاف هدایت نمی شوند و تخلف می کنند چگونه با حرف انسان عادی سر به راه می شوند؟ کسانی که قال الصادق(ع) آن ها را متنبّه نمی کند و همچنان به تخریب دیگران می پردازند و به رقیبشان تهمت می زنند و صحن جامعه را آلوده می کنند، چه طور قال الناس را می پذیرند و به آن عمل می کنند؟ افرادی که آیات قرآن،‏ آن ها را از  دروغ و تظاهر و ریاکاری منصرف نمی کند،‏چه قانون و تبصره و ماده واحده ای می تواند آن ها را درست کار کند؟ قطعا کسانی که با احادیث و روایات درست نشوند، با هیچ چیز دیگر هدایت بشو نیستند.

باید از دستورالعمل ها و سازوکارهای غربی دست بشوییم و بدانیم آن ها هیچ به کارمان نمی آیند. خودمان همه چیز داریم و این از برکت ائمه و ولایت (علیهم السلام) است. ان شاالله تاریکی غربی ها را روشنایی و روشنایی تعالیم شیعه را تاریکی نبینیم که اگر این طور باشد،‏عیب از چشمانمان است!!! پس چشم ها را باید شست،‏جور دیگر باید دید!
پاورقی: آقای جوادی آملی خطبه های این هفته شهر مقدس قم رو خوندن و از این دو خطبه فقط به این جمله اشاره می کنم: ما اگر خود را نشناسیم و ندانیم که جناح سم است، ممکن نیست منشور اخلاقی انتخابات، مشکل ما را رفع کند.
خوشحال می شیم نظرتون رو بدونیم ...  یاعلیالتماسدعا